Η Ιστορία της Μήλου

Η Μήλος κατοικείται από τη Νεολιθική Εποχή (7000-2800 π.Χ.) και αναπτύχθηκε πολύ γρηγορότερα από τα γειτονικά της νησιά λόγω του σκληρού, μαύρου, ηφαιστειακού υλικού της, που μοιάζει με γυαλί, οψιανού. Το χρησιμοποιούσαν οι Μηλιώτες που ειδικεύονταν στην κατασκευή εργαλείων και όπλων. Εργαλεία οψιανού έχουν ανακαλυφθεί στην Κρήτη, την Πελοπόννησο, την Κύπρο και την Αίγυπτο. Ως εκ τούτου, πιστεύεται ότι οι ντόπιοι άκμασαν στις εξαγωγές, κυρίως αγαθών και ορυκτών από τα ορυχεία θείου.

Κατά την Εποχή του Χαλκού (2800-1100 π.Χ.), η Μήλος έγινε το κέντρο του κυκλαδικού πολιτισμού. Η πιο ισχυρή πόλη ήταν η Φυλακωπή, τα ερείπια της οποίας βρέθηκαν κοντά στα Πολλώνια από δύο Άγγλους αρχαιολόγους (Smith και Hogarth) το 1896-99 και το 1911. Τα ερείπια αντιπροσωπεύουν τρεις διαφορετικές ιστορικές φάσεις που καλύπτουν περισσότερα από 1500 χρόνια. Η πόλη καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε τρεις φορές από τους κατοίκους της. Η τελική καταστροφή της Φυλακωπής έγινε πιθανότατα από τους Μυκηναίους, οι οποίοι έχτισαν μια νέα με εμφανή μυκηναϊκά χαρακτηριστικά. Από αυτή την περίοδο έχουν διασωθεί σπουδαία έργα τέχνης: αμφορείς, αγγεία και πίνακες σε τοίχους, όλα εκτίθενται στα Αρχαιολογικά Μουσεία της Αθήνας και της Μήλου. Η πόλη της Φυλακωπής εγκαταλείφθηκε μετά το 1100 π.Χ.

Ρωμαϊκή περίοδος
Μια νέα πόλη ιδρύθηκε κάτω από το σημερινό χωριό Κλήμα. Χτίστηκε από τους Δωριείς, οι οποίοι έφυγαν από τη Σπάρτη για να εγκατασταθούν στη Μήλο. Μετά από μερικά χρόνια, οι Μήλοι και οι Δωριείς άρχισαν να ανακατεύονται και όλοι θεωρούνταν Δωριείς. Οι τέχνες άκμασαν, ιδιαίτερα στον τομέα της κεραμικής, με τέλειους και εξαιρετικά διακοσμημένους αμφορείς (αγγεία) που σώζονται μέχρι σήμερα.

Η κλασική περίοδος ήταν μια δύσκολη περίοδος για τη Μήλο. Οι κάτοικοί του πολέμησαν στο πλευρό των Αθηναίων κατά τους Περσικούς Πολέμους. Παρόλα αυτά κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο προσπάθησαν να παραμείνουν ουδέτεροι για να προστατεύσουν την ανεξαρτησία τους. Αυτό πυροδότησε την αντίδραση των Αθηναίων οι οποίοι, το 426 π.Χ., έστειλαν ένα μέρος του στόλου τους, προσπαθώντας να αναγκάσουν τη Μήλο να τους βοηθήσει, χωρίς επιτυχία. Προσπάθησαν ξανά το 416 π.Χ. αλλά απέτυχαν για άλλη μια φορά. Ένα χρόνο αργότερα (415 π.Χ.) άρχισαν να πολιορκούν το νησί. Μετά από μήνες πολιορκίας, οι Αθηναίοι κατέστρεψαν την πόλη, σκότωσαν όλους τους άντρες και πούλησαν τις γυναίκες και τα παιδιά στη σκλαβιά. Στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Σπαρτιάτες βοήθησαν τους Μήλους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να ξαναχτίσουν την πόλη τους.

Κατά την Ελληνιστική Περίοδο, η Μήλος πέρασε μια άλλη περίοδο ακμής, αυτή τη φορά υπό την κυριαρχία των Μακεδόνων, των Αντιγονιδών και των Πτολεμαίων της Αιγύπτου. Ήταν μια ειρηνική εποχή κατά την οποία δημιουργήθηκαν εξαιρετικά έργα τέχνης, όπως η παγκοσμίου φήμης Venus de Milo που εκτίθεται στο Λούβρο και το άγαλμα του Ποσειδώνα που εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Αθήνας.

Αρχαίες εποχές
Οι ρωμαϊκοί χρόνοι ήταν μια ειρηνική και ακμάζουσα περίοδος για την ιστορία της Μήλου, όταν το εμπόριο ορυκτών του νησιού μεγάλωσε και έφερε μεγάλο πλούτο στους κατοίκους της. Οι τέχνες και οι χειροτεχνίες που σώζονται από αυτή την εποχή αποδεικνύουν την καλλιτεχνική ανάπτυξη των Μιλωών. Το κέντρο της πόλης μεταφέρθηκε βόρεια, στην περιοχή της Τραμυθιάς, όπου ανακαλύφθηκε ένα αξιόλογο ψηφιδωτό το 1896. Το εντυπωσιακό κομμάτι κάλυπτε το δάπεδο του ιερού ναού αφιερωμένου στον Διόνυσο. Την ίδια περίοδο χρονολογείται και το μαρμάρινο αμφιθέατρο της Μήλου. Χτίστηκε σε μια τοποθεσία που προσφέρει εκπληκτική θέα στη θάλασσα και μαρτυρεί την πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη των Μιλωτών αυτή την περίοδο.

Ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε ραγδαία στη Μήλο. Τον πρώτο αιώνα μ.Χ., κατασκευάστηκαν κατακόμβες για να προστατεύσουν τη χριστιανική πίστη και να επιτρέψουν στους χριστιανούς γνώστες να πραγματοποιούν τις θρησκευτικές τους τελετές και να θάβουν τους νεκρούς τους μακριά από τα μάτια και την απόρριψη των ειδωλολατρών. Αυτές οι εντυπωσιακές κατακόμβες βρίσκονται κοντά στο χωριό Τρυπητή και είναι επισκέψιμες.

Οθωμανική κατοχή
Μετά την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όλες οι Κυκλάδες έγιναν μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ελάχιστα ιστορικά στοιχεία και γραπτά έχουν διασωθεί για εκείνη την εποχή, αλλά είναι γνωστό ότι η Μήλος, όπως και πολλά άλλα νησιά, έπεσαν θύμα πολλών πειρατικών επιδρομών. Η πόλη Κλήμα, πρωτεύουσα της Μήλου, εγκαταλείφθηκε μετά από έναν καταστροφικό σεισμό και τα ευρήματα δείχνουν ότι οι κάτοικοι μετακόμισαν σε περιοχές όπως η Κώμια και ο Εμπορειός. Η Μήλος υπέφερε επίσης από πολλές επιδρομές Αράβων και Σλάβων. Τον 8ο και 9ο αιώνα οι κάτοικοι επαναστατούσαν συχνά κατά του Βυζαντινού Αυτοκράτορα, κυρίως για θρησκευτικούς λόγους, και καταπιεστούν με μεγάλη αγριότητα. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης στα χέρια των Φράγκων το 1204, τα νησιά του Αιγαίου περιήλθαν στην ενετική κυριαρχία. Η Μήλος κυβερνήθηκε από τον Μάρκο Σανούδο, τη δυναστεία που παρέμεινε μέχρι το 1361. Παρόλα αυτά, οι Μήλοι δεν παραιτήθηκαν ποτέ στην ξένη κατοχή. Όταν ο πειρατής Μπαρμπαρόσα ήρθε να καταλάβει το νησί, η δυναστεία των Κρίσπι (ακολουθώντας τη δυναστεία Σανούντο) δεν προέβαλε αντίσταση και έδωσε τη Μήλο στους Τούρκους.

Μεσαιωνικοί χρόνοι
Το 1566 όλες οι Κυκλάδες περιήλθαν στην τουρκική κυριαρχία. Η διοίκηση του νησιού ανατέθηκε σε έναν Εβραίο τραπεζίτη, τον Ιωσήφ Ναζί. Μετά το θάνατό του, η Μήλος περιήλθε στην κυριαρχία του σουλτάνου Μουράτ Α’